اولویت بندی قطب های گردشگری و تدوین راهبردهای توسعه گردشگری منطقه ای با استفاده از تکنیک topsisو swot مطالعه موردی: استان کرمانشاه

امروزه توسعه شهرنشینی و نیاز به گذران اوقات فراغت و رهایی از تنش¬های روزمره، اهمیت جاذبه¬های گردشگری در نواحی جغرافیایی را بیشتر نمایان ساخته؛ از این رو الگوهای نوین توسعه گردشگری بر مدار توسعه محلی و بهره¬گیری از تنوع¬های مکانی- فضایی گردشگری استوار هستند؛ لذا در برنامه¬ریزی آمایش سرزمین به منظور شناخت محیط¬های مستعد، هدایت گردشگران، کاهش آسیب¬های زیست محیطی و تمرکز فعالیت در مناطق مستعد، اولویت بندی نواحی و سپس ارائه برنامه-ریزی راهبردی برای اجرای طرح¬های توسعه در کانون توجه برنامه ریزان توسعه قرار دارد. بر این اساس استفاده ازروش¬های مناسب جهت شناسایی بهترین مکان از میان تعداد زیادی مکان، با مدد معیارها و شاخص ها، ضروری می¬باشد. لذا پژوهش حاضر با هدف اولویت بندی قطب¬های گردشگری استان کرمانشاه بر اساس 4 شاخص(طبیعی، تاریخی، تفریحی، تجاری) صورت گرفته که بر اساس این اولویت بندی به تدوین راهبردهای توسعه گردشگری در این قطب¬ها می¬پردازد. پژوهش حاضر از نظر روش و ماهیت توصیفی – تحلیلی و پیمایشی و بر حسب محتوا کاربردی- توسعه ای می¬باشد. ابزار پژوهش پرسشنامه و جامعه آماری پژوهش را صاحب نظران و کارشناسان گردشگری در سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری استان تشکیل می¬دهد و جهت تجزیه و تحلیل داده¬ها از مدل¬های topsis و swot استفاده شده است. نتایج پژوهش نشان می¬دهد که میزان به ترتیب اهمیت در قطب گردشگری کنگاور 93/0، اورامانات 92/0(بسیار خوب)، قصر شیرین 61/0(خوب)، کرمانشاه با 45/0(متوسط) و اسلام آباد غرب با صفر(ضعیف) ارزیابی شده است. که نشان دهنده این است که قطب¬های گردشگری به برنامه ریزی استراتژیک نیازمند می¬باشد.